Wolfstandjes zijn rudimentaire (onderontwikkelde) kiesjes die bij een deel van onze paarden voorkomen. Tal van misverstanden heersen over deze tanden. Een eerste misverstand is dat ze enkel zouden voorkomen bij mannelijke dieren. Wolfstandjes worden echter gezien bij zowel hengsten als merries. Een tweede misverstand is de leeftijd waarop deze tanden tevoorschijn komen. Dit is veel vroeger dan wat de meeste mensen denken! De meeste wolfskiesjes bevinden zich al in de mond voor het eerste levensjaar of kort daarna.

Wolfskiesjes kunnen daarenboven voorkomen in zowel boven (meer frequent) - als onderkaak (minder frequent). Sommige van de wolfskiesjes breken nooit doorheen het bovenliggende slijmvlies en worden blinde wolfskiesjes genoemd. Deze blinde wolfskiesjes zijn vaak anders georiënteerd. Wachten tot deze in eruptie komen (vaak geadviseerd!) is meestal zinloos.

Wolfskiesjes zijn onderontwikkelde tandjes, een evolutionaire erfenis zoals bv. ook griffelbeentjes en zwilwratten (allen 'onderontwikkelde tenen' van het paard). Ze dragen niet meer bij aan het kauwvermogen van uw paard. Dit wil echter niet zeggen dat er geen gevoel zit in deze tanden. Wolfskiesjes hebben een eigen wortelkanaal met tandzenuw.

Wolfskiesjes worden vaak - maar niet altijd terecht - geassocieerd met rijtechnische problemen. Sommige van hen kunnen wel degelijk problemen veroorzaken. Denk hierbij vooral aan mobiele, afgebroken, afwijkend gepositioneerde en erg asymmetrische exemplaren. 

Wanneer beslist wordt om deze tandjes te verwijderen is het belangrijk:

• Het paard te sederen (versuffen) EN de tandjes zelf lokaal te verdoven, zo niet betreft dit een nodeloos pijnklijke ingreep met meer riscio op afbreken van de tand en/of schade aan de omliggende weefsels.
• De gehele tand te verwijderen. Resterende wortelfragmenten kunnen infecteren en zullen de neiging hebben naar het oppervlak te migreren. Een fragment kan aldus meer problemen veroorzaken dan de gehele tand.
• Dat deze procedure wordt uitgevoerd door een dierenarts. Enkel dierenartsen zijn bevoegd om uw paard te sederen, lokaal te verdoven en om kiezen te trekken. Gebitsverzorgers of zogenaamde paardentandartsen die geen dierenarts zijn overtreden de wet op de uitoefening van de diergeneeskunde indien ze deze ingrepen uitvoeren. 
• Uw paard ongeveer een week bitrust te gunnen zodat een optimale heling kan plaatsvinden