Tandheelkunde bij dieren is diergeneeskunde (waar brengt u uw hond naartoe als hij gebitsproblemen heeft? Juist, naar uw dierenarts!). De paardentandheelkunde heeft zich snel ontwikkeld en is een tak van de paardengeneeskunde geworden die na de studie diergeneeskunde verder moet worden uitgediept.

De (niet-dierenarts) tandtechnicus/gebitsverzorger mag wettelijk gezien niets anders doen dan het beperkt vijlen van de tanden van uw paard. Het stellen van diagnoses, grotere correctie en/of het trekken van (wolfs)kiezen zijn bij wet verboden. 

De gebitsverzorger kan u dus ofwel een zeer beperkte behandeling voor uw paard aanbieden, ofwel zich op een onwettig terrein begeven. De titel 'gebitsverzorger' is een niet beschermde titel. Dit wil zeggen dat iedereen deze titel mag voeren. Het zegt dus niets over de opleiding van de betrokkene. De titel 'paardentandarts' is wettelijk verboden voor niet-artsen.

Anderzijds kan de gespecialiseerde paardendierenarts uw paard verdoven en de juiste medicatie toedienen, lokale anesthesie toepassen, tanden trekken en alle handelingen verrichten die met deze specialisatie verband houden. Bovendien kan een dierenarts u adviseren over de onderliggende problemen en een algemene medische en erkende blik werpen op uw paard.